I won’t hesitate no more!
Ik stap in de auto;
We gaan op weg naar de frietkraam…
Vandaag een drukke ‘van-alles-dag’.
Rommel in de keuken. Veel kinderen over de vloer.
Ondertussen aan het werk; tekenles geven.
Maar… in flow.
Rust in mijn hoofd.
1 ding tegelijk.
Keuze’s maken. Accepteren.
Beslissen.
“Vandaag is het écht een dag voor frietjes…halen!”
Ik start de auto. En daar is het.
Jason Moraz.
Het nummer van mijn moeder.
Haar laatste gift aan mij.
Haar film. Haar leven. Haar nalatenschap aan mij.
Het lied: I’m yours
In 1 klap schiet ik terug in de tijd.
Zó duidelijk. Ik zie alles voor me.
Haar huis. Die fijne sfeer.
Ik voel me veilig.
Daar.
Bij haar.
In de kamer, aan de rand van haar bed.
Samen.
Werken aan haar film.
Schaven. Bijsturen. Perfectioneren.
Lachen. Huilen.
God, wat mis ik haar.
Ik hoor het lied.
En zoals altijd zing ik het mee.
Vanuit mijn tenen.
Vanochtend nog bij haar geweest.
Aan haar graf gestaan.
Zand weggeveegd. Glas schoongepoetst.
Nog steeds zo onwerkelijk.
Ik kom niet vaak. Heb dat niet nodig.
Ze is bij me. In mijn hart. In mijn gedachten.
Nu dít lied op de radio.
En het komt binnen.
Zoveel duidelijker als anders.
Zo helder.
Zó in aansluiting op de laatste dagen.
De gesprekken, de inzichten.
Alsof ze me een antwoord geeft.
Alweer.
So I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait I’m sure
There’s no need to complicate
Our time is short
This is our fate.
I’m yours…
Dit is groter dan mijzelf.
“Het gaat niet om jou’ hoor ik om me heen en ik voel dat het waar is.
Niet meer aarzelen.
Daarvoor is je tijd te kostbaar.
Maak het niet moeilijker dan het is.
Laat het gaan. Volg je hart.
Open up your plans and damn you’re free
Look into your heart and you’ll find the sky is yours
I won’t hesitate no more!
Recente reacties